De Vakantie Van Ons Leven

De kwaliteit van de foto´s die mijn ouders maakten laat dikwijls te wensen over. Hun antieke Agfa-Click was weliswaar een prima toestelletje, maar het gebrek aan technisch inzicht van mijn moeder en de slechte ogen van mijn vader maakten het slagen van hun foto’s tot een zeldzaam fenomeen.

Vooral de pogingen die mijn vader deed, leverden doorgaans uitzonderlijk wazige plaatjes op. Of ze waren wel min of meer scherp maar misten net datgene waar het om te doen was. Als mijn moeder en ik op het ijs stonden, met de ijzers ondergebonden, wist pa de foto zo te maken dat precies onze voeten en schaatsen er niet opstonden.

Er zijn dan ook maar weinig echt duidelijke foto’s van henzelf, en al helemaal niet van hen samen, omdat de één immers de foto nam en de ander poseerde. Uitzondering is déze foto, een paar jaar voor mijn geboorte, hoog boven het Limburgse land door een vakkundig fotograaf genomen.

Twee gelukkige mensen, met zonnebrillen op, op vakantie in den vreemde. Want dit is eigenlijk de eerste en enige echte vakantie die ze maakten, in de periode dat ze zich te hadden verzoend met hun kinderloosheid en ze besloten er samen het beste van te maken.

Ik zie dat mijn vader zijn plechtige gezicht trekt, waarschijnlijk om te verhullen dat hij zeven kleuren stront schijt vanwege onwennigheid tegenover vakantie in het algemeen en hoogtevrees in het bijzonder. Hij zal waarschijnlijk wel een biertje hebben genomen alvorens in- en op te stijgen.

Mijn moeder houdt haar gezicht fotogeniek schuin. Overduidelijk trots dat ze deze ervaring met haar man meemaakt. Het lijkt wel alsof ze voorziet dat ik de foto vierenvijftig jaar later zal gebruiken om hun vakantieverhaal te vertellen.

Ze hadden de hoofdprijs gewonnen in de jaarlijkse moederdagactie van de winkeliersvereniging, en mochten ter waarde van vijfhonderd gulden een reisje boeken. “En zo vierden wij in september 1970 de vakantie van ons leven!” “En we dansten er de hele avond, oh oh wat een feest!” Wie kan beter verwoorden wat dit alles voor hen betekende dan ma zelf, in haar zwierige handschrift vastgelegd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *