“Het is anders een akelig smerig rotweer!” zei pa op dagen als vandaag, als de temperatuur boven de vijfentwintig graden steeg. Ik hoor zijn stem uit deze foto opklinken om zich over de verzengende hitte te beklagen.

Het is overigens een zeldzaam beeld van mijn vader; in een korte broek en ontbloot bovenlijf. Want als hij ergens een hekel aan had, was het aan het prijsgeven van teveel witte huid aan het zonlicht.

Ik herken dat als roodharige natuurlijk als geen ander. Je verbrandt als een gek op dit soort dagen. En pas tegenwoordig zijn er voldoende  beschermende zonnebrandcrèmes beschikbaar.

Pa is als kind vast vaak genoeg verbrand tijdens het onbeschermde werk op de tuin van zijn vader. Dus alle begrip voor zijn zonmijdende instelling. Bovendien had hij slechte ogen die het felle geschitter niet goed konden verdragen.

Maar er speelde nog iets anders. Want hij had er niet alleen moeite mee om zichzelf enigszins bloot te geven, maar hij had er nog een grotere hekel aan om ongevraagd geconfronteerd te worden met andermans naaktheid.

Op televisie keek hij gauw weg bij de destijds nogal onthullend Fa-reclames (een over het strand rennende blondine met ontblote borsten – “met de wilde frisheid van limoenen”), onder het gemompel van uitspraken als “mot dat?!”

En een buurman die met warm weer steevast in zijn korte broek, met zijn glimmende gebruinde buik, voor het huis zat, ontlokte pa de uitspraak “Daar zit ie weer, met die smerige vuile dikke pens!”,  alsof het om de baarlijke duivel zelf ging. Ja, pa was niet vies van een stevig geformuleerd oordeel, van een  bijpassende vernietigende blik voorzien.

Dus zat hij doorgaans zelf met een overhemd met lange mouwen en een dikke lange broek in de schaduw te klagen over de warmte. Als het echt erg was, legde hij vier knoopjes in de hoeken van zijn zakdoek en drapeerde die als een soort bandana over zijn kalende schedel.

Ik hoor mezelf op smoorhete dagen regelmatig soortgelijk mopperen als pa. Maar ik ben blij dat ik geleidelijk wel heb geleerd ook – met mate, goed ingesmeerd, en de schaduw nabij – te genieten van de zon.

In dit licht toch leuk en verrassend dat in het fotoalbum van mijn ouders hier en daar plaatjes opduiken in een licht ontblote zomerse vakantiestemming. Zoals deze.