Intens was het, afgelopen vrijdag. Eigenlijk te intiem en te groot om het in woorden te kunnen vatten. Het solo-concert van Beth Hart met de titel “War In My Mind” in Amsterdam stond al bijna een jaar in mijn agenda, dus ik had er al een tijd naar uitgezien. Maar dat ik er zo ondersteboven van zou raken had ik niet verwacht. Zonder band, alleen met de piano, en met haar zo doorleefde stem heeft ze me alle hoeken van de zaal en vooral van de ziel laten zien. Haar eigen ziel, mijn eigen ziel. De pijn, de verwarring van haar leven met een bipolaire stoornis en verslavingen, hoop en wanhoop, angst en ontremming, overgave en vertrouwen. Met humor en ontwapenend open. Wat mooi!

Een paar weken geleden was ik op een symposium over muziek in de zorg, over kunst in de zorg. En daar riep professor Bas Bloem op om juist in tijden van crisis, of het nou een maatschappelijke, economische of persoonlijke crisis is, méér met kunst te doen. Want kunst maakt gelukkig, maakt dat je voluit leeft, en dat je wonden worden geheeld, dat wat verstard is weer in beweging komt. Als dat bij iemand het geval is, is het bij Beth Hart. Ze vertelde tijdens het concert dat ze elke keer als het leven haar naar de keel grijpt, onmiddellijk naar de piano loopt, om één met haar instrument haar pijn uit te schreeuwen of op adem te komen. Zo ontstaat haar muziek.

Dat ze die liederen vervolgens aan óns laat horen, en met ons haar zielenroerselen deelt is therapeutisch. Het is verbinding, niet alléén zijn, maar herkenning vinden. En dát is voor ons, toehoorders weer therapeutisch. Althans voor mij. Muziektherapie voor een muziektherapeut. Want de tranen van ontroering, verdriet, herkenning en vreugde die de hele avond over mijn wangen liepen, brachten mij weer in verbinding met mezelf en met de ander, naast me. En Beth helpt je de schaamte voorbij te komen, omdat ze zelf zo weerloos en echt is. En ik deel haar verwondering en dankbaarheid over de mensen die bij haar zijn gebleven, zoals haar man en haar manager, die in de grootste ontreddering van haar bleven houden. Onvoorwaardelijk.

Een kleine illustratie vanuit een ander concert van Beth, vorig jaar. Over het licht aanlaten, als het intens donker is: