Vandaag is het je naamdag. De feestdag van Heilige Agatha. Ieder jaar op 5 februari besteedde je er even aandacht aan. Dat de heilige Agatha een martelares was uit het vroege christendom, op 5 februari 251 vermoord om haar geloof. Een afschuwelijk verhaal. Iets met borsten en een tang.

Ook voor jou was het geloof belangrijk. Als kind al nam je het buitengewoon serieus. Hoge cijfers voor catechismusles en bijbelse geschiedenis op school. De nonnen dachten zelfs dat jij ook het klooster wel in kon. Maar zover wilde je zelf toch echt niet gaan. Daarvoor was je te verliefd op Johnny van der Tol, je jeugdliefde, van wie je een fotootje in je dagboek bewaarde. Dus geen “zuster Agatha”.

Je was er trots op dat je naam uit het Grieks “De Goede Vrouw” betekent. Zo wilde je jezelf wel zien. Als een goede vrouw, als een sterke vrouw ook. En sterk was je. Taai, fysiek en weerbarstig werk doen, dat lag je. Alsof je daar je veerkracht in kon laten zien. De veerkracht die je wel nodig had, want erg veel persoonlijke bevestiging kreeg je niet. Als tweede van een gezin van negen moest je de harde hand van je moeder dikwijls voelen. En erger nog: haar harde woorden verdragen. “Jij lomperd!”

Agatha heette je, omdat je oma van moeders kant zo heette. Agatha Zevenhoven-Kok. En de enige zus van je vader heette trouwens ook Agatha. Tante Aaggie Traan, noemde je haar, omdat ze altijd van die treurige vochtige ogen had.

Erg content was je overigens niet altijd met je naam. Die werd namelijk nogal eens verbasterd. “Aagt” zei je man, “Aat” zei je zus. En dat was nog niet zo erg, want dat waren koosnamen. Maar al die mensen die de klemtoon niet goed legden. Die Agááátha zeiden in plaats van Ááágatha, of zelfs Agáath. Tja, voor de meesten was je naam toch wat te exotisch.

Maar het was wel een naam die lekker bekte in verhalen. Zoals het verhaal dat jij en je broertjes en zusjes elkaar vertelden over een afgedreven stuk rietland in de buurt. Jullie bedachten er geheimzinnige avonturen bij, want dat konden jullie. Over bovennatuurlijke verschijnselen misschien, en raadselachtige wezens. Hoe dat mysterieuze eiland moest heten? “Het Eiland Agatha”!