Op de radio hoorde ik de reclame van een van de grote supermarktketens: we nodigen u uit om bij ons vroegtijdig uw kerstinkopen te komen doen, om de drukte te vermijden. Behalve dat er natuurlijk vooral een commercieel belang aan deze boodschap zit, haakt het ook bijzonder aan bij onze behoefte om dit jaar lang en intens kerstfeest te vieren. Een feest van licht in donkere tijden.

Ook thuis hebben we, hoewel de advent nog maar in de tweede week is, al vroeg de kerststal staan. Het is de oude kerstgroep van opa en oma Koek, die ik vorig jaar, bij onze grootse familiereünie mocht krijgen. Ik, als jongste kleinkind, mag deze antieke groep weer verder door de tijd dragen. En dat doe ik met liefde. De oorspronkelijke Jezus ontbrak echter. Waarschijnlijk ergens in de turbulente familiegeschiedenis gesneuveld. Er zat wel een meer kitscherig exemplaar van later datum bij. Daarom hebben we via marktplaats een oud en meer oorspronkelijk kindje geadopteerd. Een Jezus met een geschonden neusje.

Het heeft iets moois, vind ik, dat het kindje niet perfect is. Zoals het hele verhaal niet perfect is. God die op aarde komt als een mensenbaby. Je zou een hoop heisa verwachten, een gelikte show, neonlicht en glamour. Maar het tegenovergestelde wordt verteld: arm, ontheemd, en dit keer zelfs zonder volwaardige neus, wordt het goddelijke op aarde geboren.

Het “goddelijke” is identificeerbaar met het kleine, kwetsbare en geschondene. Voor mijn part zien we in het beschadigde reukorgaan solidariteit met mensen die door corona hun vermogen om te ruiken zijn kwijtgeraakt. Je zal maar chef-kok zijn, of wijnproever. Elk leed is onvergelijkbaar. En tegelijkertijd hoef je je kruis blijkbaar niet helemaal alleen te dragen. Het verhaal dat verteld wordt en dat zichzelf opnieuw vertelt, heeft heel wijde armen: jouw en mijn verhaal past er ook in.

In de verte zien we de drie koningen zelfs al een beetje opdoemen. Vanwege de reisbeperkingen die dit jaar gelden, zijn ze extra vroeg op weg gegaan, met hun kameel, het goud, de mirre en de wierook.

De werkelijkheid en de toekomst zijn ongewis. Zullen we elkaar daarom verhalen vertellen? Want zoals Herman Finkers vaak benadrukt: in verhalen, in kunst, rituelen, muziek, religie, humor, wordt het onmogelijke mogelijk…. en, voeg ik eraan toe, het ondraaglijke dragelijk. Goede Advent!