“Er is een hoofddouche, zijdouches en voetmassage, waterval en een pulserende douchefunctie” staat te lezen in de verfrommelde en gescheurde handleiding.

Ik heb hem ook al op de site van het huisje gezien, maar nu, koud op Ameland gearriveerd kan ik het desbetreffende apparaat met eigen ogen bewonderen. De Computergestuurde Stoomgenerator. Naast de ultramoderne keuken en het diepe bad dé trots van de eigenaars.

Waar is de tijd gebleven dat we ons tijdens het jaarlijkse waddenweekend nog moesten (of wilden) behelpen met tochtige, vochtige slaapkamertjes, klapperende deuren, gebarsten gootsteentegeltjes, gebutste pannen en een piepkleine badkamer met geknakte douchekop en beschimmeld douchegordijn.

Na een verfrissende wandeling door een ouderwets winters kaal duinlandschap besluit ik me er toch aan te wagen. Een stoombad om de verstopte luchtwegen weer open te maken. Weldadige warmte voor verstijfde ledematen.

Het blijkt nog niet zo eenvoudig. De handleiding is niet voor niks verfomfaaid. Andere eilandgasten hebben er ook mee geworsteld. De volledig waterbestendige afstandsbediening doet het bijvoorbeeld niet. Dus om de diverse elementen met heet water door te sproeien – aangeraden teneinde de kans op een legionellabesmetting tot een minimum te beperken – moet ik de knoppen handmatig bedienen. Hetgeen betekent dat ik de kraan van de hete massagesproeiers alleen aan en uit kan zetten als ik de schuifdeuren vliegensvlug open en sluit, waarbij ik, met mijn kleren nog aan, word aangevallen door een woeste straal.

Desalniettemin, een half uurtje later is alles er klaar voor. Ik ga in de cabine zitten. Stoom en stromend water voeren me een droomwereld binnen. Op het bedieningspaneeltje ontdek ik met half geloken ogen nog meer ongekende mogelijkheden. De kleurenmassage bijvoorbeeld. Afwisselend word ik omgeven door blauw, groen of rood licht, waardoor ik me even in een aflevering van Baantjer waan. “Moord in het bordeel” of zoiets.

Dan, overmoedig geworden, of bedwelmd door de warmte, doe ik iets wat ik beter niet kan doen. Naast het knopje van de telefoonfunctie (blijkbaar kun je vanuit deze positie ook bellen) zit de bediening van de ingebouwde waterbestendige radio. Ik, stommeling, druk er op. En van het ene op het andere moment blaast hij me met orkaansterkte uit mijn betovering: André Hazes. “Met bloed, zweet en tranen, zei ik rot hier nu maar op”. Dit komt niet meer goed.