Vertraging

Daar gaat de “langzame” boot naar Terschelling! Precies volgens dienstregeling. Ik heb me gehaast om op tijd in Harlingen te zijn. Niet voor de boot maar voor de viering in de Michaelkerk waar ik een askruisje wil halen om het begin van de Veertigdagentijd mee te markeren. In Leeuwarden is immers vanavond pas een viering, en dan kan ik niet.

Ik ben haastig maar op tijd uit Leeuwarden vertrokken. Eerst mijn zoon naar school gebracht, daarna nog snel naar de bakker voor onze wekelijkse bestelling, het brood thuisgebracht, nog even een paar appjes beantwoord en toen in de auto.

Er is gelukkig nog plek op de parkeerplaats dichtbij de kerk. Maar je kunt verdikkeme alleen met muntgeld betalen. Wie heeft er tegenwoordig nou nog muntgeld bij zich?! Grrrrr…… Snel naar de grote gratis parkeerplaats verderop. Ik heb nog een paar minuten. Ik trek – ondanks een geblesseerde teen – een dapper sprintje. Twee minuten voor half tien ben ik bij de kerk. Net op tijd om op het mededelingenbord te kijken.

Neeee! Geen viering, en geen askruisje. Wat verdwaasd wandel ik verder, enigszins beschaamd om me heen kijkend wegens de vergeefse manke sprint van zojuist (heeft iemand me gezien?). Ik moet langzaam, want mijn teen brandt in mijn schoen. Chagrijn trekt vanuit mijn voeten door mijn benen omhoog, via mijn buik naar mijn nek. Ik moet plassen en heb het koud.

Tot ik me ineens realiseer dat ik me had voorgenomen vandaag een stukje te schrijven over “vertragen”. En ik gun mezelf een slentertochtje naar de Veerhaven waar ik naar de wc ga en iets te drinken bestel. Door de boxen zingt Flemming “Stilstaan dat bestaat niet”, en direct daarna klinkt Doe Maar met “Carrière maken voordat de bom valt!” Het Universum wil me blijkbaar iets duidelijk maken.

Vooral als Queen daarna “I want to break free” zingt. Raak! Ik wil ook wel vrij worden. Vrij van al die haast. Ik wil meer mijmeren, slenteren en stilstaan, liever nutteloos dan rusteloos zijn. Want wat heeft al dat gejaag nou voor zin als we “stof zijn en tot stof zullen wederkeren”, zoals de officiële tekst bij het askruisje luidt. Ik vind dat nog zo’n sombere boodschap niet.

Ik kijk naar de heiige horizon boven de Waddenzee, en als de snelboot binnenvaart (ook precies op tijd) breekt een waterig zonnetje door.

In deze periode wil ik een serie schrijfsels maken over de ontdekkingstocht naar wat “Vasten” voor mij betekent. Ik wil er wat mee experimenteren. Ik ervaar het niet als een periode van dingen “niet mogen”, maar juist een tijd om aandachtiger stil te staan bij wat er allemaal te ontdekken en te ontvangen valt als je het overbodige weg durft te laten. Misschien wil je wel mee op ontdekkingstocht

4 gedachten over “Vertraging

  1. Els

    Mooi Piet, jammer dat je geen askruisje kon halen. Maar daarvoor in de plaats de onthaasting krijgt. Een goed begin van de vaste toch. Onthaasten of onthouding. Heeft wel iets gemeen.
    Misschien vanavond toch nog het askruisje.
    Lieve groetjes Els

    1. Piet

      Ha, Els….ik heb thuis gewoon mijn oude palmtakje verbrand, het met wijwater en een beetje olijfolie gemengd, en een kruisje op mijn voor hoofd gezet. Een waardevol symbool

  2. Corry

    Soms, ja soms moet men in de stress raken om te beseffen: dit wil ik wel of niet! De bedoeling was toch goed! Het is dan zoals het is. (^.^) liefs van Corry!

Laat een antwoord achter aan Els Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *