Dromenderwijs

Ze ligt al een poosje genoeglijk op schoot. Af en toe bewegen haar pootjes driftig in haar slaap. Ze schudt met haar kopje, maakt “kekkerende” geluidjes. Poes droomt.

Waarvan? Van de merels in de tuin, of de pimpelmezen in de appelboom? Van mijn zevenjarige zoon die het elke ochtend als hij uit bed komt als zijn onvervreemdbare verantwoordelijkheid ziet om haar van een scheutje kattenmelk te voorzien.

Of droomt poes wellicht van gebeurtenissen uit haar recente of verre verleden? Met haar veertien jaar heeft ze inmiddels immers een respectabele leeftijd bereikt. En ze heeft in al die jaren best wat meegemaakt. Zoals die keer dat ze een dag en een nacht opgesloten zat in de garage van een buurman. Wat rende ze na haar bevrijding opgelucht naar huis. Of, na de geboorte van onze oudste, toen ze drie avonden achter elkaar goudvissen uit de vijver van de buurman viste en ze al flapperend onder de wieg legde. Cadeautje!

Ik droom ook regelmatig. En sinds ik voor mijn opleiding “Focussen in Therapie” onlangs een weekend over dromen heb gereflecteerd, is mijn herinnering eraan levendiger dan ooit. Omdat ik niet alleen word uitgedaagd de details, personages en enscenering van mijn dromen te onthouden, maar vooral omdat ik de gevoelde sfeer van de droom leer erkennen en verkennen.

Ik leer de droom zien als een soort wijze boodschap vanuit mijn binnenwereld. Het product van een innerlijk proces waarin gebeurtenissen uit het dagelijks leven worden gefermenteerd en bewerkt tot nieuw voedsel voor onderweg. Iets wat het op zijn minst waard is om even over na te denken en na te voelen.

Zo droomde ik laatst dat ik had toegezegd mee te werken met “het project”. Ik werd opgehaald met een busje en naar de projectplaats gebracht. Ik dacht dat ik muziek zou maken, maar tot mijn verbijstering hield mijn bijdrage in dat ik van materiaal dat het midden hield tussen klei en gesmolten marshmallows puntige voorwerpen moest boetseren, in een verzengende atmosfeer, onder grote tijdsdruk. Vriendelijk ogende mensen die vaaglijk leken op collega’s en ouders van klasgenoten van onze kinderen, liepen gedreven en met holle ogen in het rond. Hun voornaamste taak leek te zijn om mij aan te sporen vooral verder te kleien. Zwetend werd ik wakker. Gelukkig lag ik in bed en mocht ik die dag gewoon naar mijn eigen werk.

Toen ik na-voelde waar de sfeer van deze droom op leek, ontdekte ik dat ik misschien iets te vaak en te gemakkelijk “ja” zeg tegen dingen, uit loyaliteit of plichtsbesef, zonder precies te weten wat er eigenlijk van me wordt gevraagd. Wie bepaalt mijn agenda, en wie brengt me waar naartoe? En steek ik mijn beste energie misschien in dingen die me geen voldoening geven? Omdat ik nou eenmaal een keer toegezegd heb mee te werken aan “het project”?

Of die droom waarin ik ineens naast mijn vader in de auto zat. We reden over een bochtige weg door een zomers moeraslandschap. Pa zat achter het stuur, terwijl hij bij leven wel over slechte ogen, maar niet over een rijbewijs beschikte. Als het in het echt zou zijn gebeurd had ik doodsangsten uitgestaan. Maar in de droom had ik het volste vertrouwen in zijn stuurmanskunsten. Hij reed als een dolleman, en ik voelde me veiliger bij hem dan ik me ooit heb durven voelen. Hij was immers onzeker, toch? Heb ik hem onderschat, of word ik hiermee nieuw vaderschap in mezelf gewaar? Meer vertrouwen dat er “daar vanbinnen” wel iets weet welke kant het op zal gaan.

Ik ben benieuwd wie of wat ik vannacht ontmoet….

2 gedachten over “Dromenderwijs

  1. Elly baars v. Tol

    Mooi geschreven Piet,ja wat kunnen dromen soms rare dingen tewee brengen soms ben je blij dat je wakker word en soms wil je in je dromen verder gaan…lieve groetjes voor allemaal😙😙

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *