,

Geachte Mevrouw/Meneer Corona,

De afgelopen maanden hebben we geleidelijk met u kennis gemaakt. Dat wil zeggen: eerst dook uw naam op in verre oorden maar steeds meer zijn we ook in onze eigen omgeving van u gaan vernemen. Enerzijds klinkt uw naam inmiddels dus vertrouwd, maar anderzijds boezemt de klank ervan ons ook vooral veel angst in. Uw naam wordt geassocieerd met schrik, ziekte, dood en een enorme ontregeling. Dat moet voor u toch ook niet leuk zijn om te horen.

U bent gekomen om te blijven, zo lijkt het. Tijd dus om misschien wat nader kennis te maken. Als we elkaar iets beter leren kennen en we het aandurven om elkaar in de ogen te kijken, worden we wellicht iets minder bang. Doordat wij u “demoniseren” en voor u op de vlucht slaan, wordt u in onze ogen en nachtmerries misschien nog veel angstaanjagender dan u in werkelijkheid bent. En waarschijnlijk bent u ook wel een beetje bang voor ons geworden, als je nagaat dat wij het voortdurend hebben over een “strijd tegen” en het “overwinnen van” Corona.

Wat we van u weten is dat u voortkomt uit de levende natuur, net zoals wij. En, al bent u klein, onzichtbaar voor onze ogen zelfs, u bent buitengewoon vitaal en krachtig. En het schijnt dat u zich vooral daar laat zien waar wij zwak en uitgeblust zijn, waar onze leefomgeving is vervuild, waar onze gewoontes ongezond zijn en waar de ongelijkheid tussen mensen het meest schrijnend is. Wilt u ons daar iets mee zeggen? Heeft u misschien de mening dat wij als mensheid ziek, oud en moe zijn? Dat wij inmiddels zo lijden onder onze eigen leefstijl dat u gekomen bent om ons uit ons lijden te verlossen?

Alstublieft niet, want misschien begrijpen wij het principe van de “survival of the fittest” wel met ons verstand, maar ons hart kan dat niet aan. Er is namelijk ook nog zoiets als liefde. En wij houden zielsveel van onze kwetsbare ouderen, en we hebben onze breekbare broeders en zusters lief. Dat kunt u toch wel zien?

Hoewel, in onze geglobaliseerde samenleving laten we zeker steken vallen. Waar we anderen als tweederangsburgers behandelen, waar geen gelijke kansen zijn, dragen we indirect zelf bij aan datgene waar u mee bezig bent: de zwaksten treffen. En daarom is het misschien in deze kennismaking niet alleen goed dat we u aankijken, maar ook dat we onszelf weer eens met andere ogen gaan zien. Als u ons daar een beetje tijd er ruimte voor zou willen geven, graag.

Zo lijkt het het ons ook zinvol om eens beter te kijken naar onze leefomgeving. Hoe we omgaan met de aarde, de lucht, het water, de andere levende wezens. Onze eigen gulzigheid en expansiedrang. Misschien krijgen we nu de gelegenheid en de tijd om een beetje bescheidener te worden.

Meneer en/of mevrouw Corona, laten we in gesprek gaan en kijken of we elkaar op één of andere manier kunnen respecteren. Misschien wilt u dan stoppen om ons zo onvoorspelbaar en beangstigend te treffen. Aangezien u bent gekomen om te blijven en wij nog lang niet van plan zijn om weg te gaan, zullen we het voortaan samen moeten rooien. Hoe we dat het beste kunnen doen, zullen we van elkaar moeten leren. We horen van u,

Met vriendelijke groet,

De familie Mensheid