Soms kom je op plaatsen waar je achteraf liever nooit geweest zou zijn. Zo overkwam het mij vanmorgen. Ik had onverwacht een half uurtje over tussen twee werkplekken en ik dacht even te gaan wandelen langs de IJsselmeerdijk. Lekker uitwaaien. In een uithoek, ergens tussen Emmeloord en Lemmer parkeerde ik de auto. Daar was de dijk.
Rechts van de parkeerplaats zag ik een fabriek. Een complex van vier enorme loodsen, zonder ramen. Aan de voorkant van het gebouw was op geen enkele manier zichtbaar gemaakt met wat voor bedrijf we hier van doen hebben. Maar de doordringende lucht vertelde me genoeg. Varkens. En toen ik vanaf de dijk op de achterkant van het complex kon kijken, zag ik de silo’s en de vrachtwagens en in de verte de loopplank waarop roze wezens werden voortgedreven. Naar de vrachtwagens. Door in overalls met capuchon gehulde mannen. Ingehuurde mannen, incognito. Waren de oude caravans op het terrein misschien hun slaapplaatsen? Vol met goedkoop bier en sigaretten om te verdoven wat niet te verdragen is?
In dit anonieme gebouw, zonder daglicht, ver van de bewoonde wereld, houden we dus duizenden dieren gevangen. We mesten ze systematisch vet tot ze dik genoeg zijn om tot karbonades, spek en ham in mootjes te worden gehakt. Dan worden ze gedeporteerd. Naar het slachthuis gevoerd waar weer andere mannen, met weer andere kleuren overalls hun beulswerk verrichten. Verpakt, verwerkt, bewerkt of ingevroren bereiken ze onze moderne designkeukens. Om in de pan, de wok, of op ons brood voor gezelligheid en smaaksensaties te zorgen. Ik hoor het geschreeuw vanuit de geblindeerde barakken. Niks nieuws.
Maar ik word er mistroostig van. Vooral omdat ik me schaam voor de boter op mijn eigen hoofd, want ik lust ook graag een stukje vlees. Al koop ik het minder vaak en zo biologisch mogelijk. Of doe ik dat om mijn geweten te sussen?
Vandaag denk ik vooral: Hoe gaan we dit in Godsnaam aan onze kinderen en kleinkinderen uitleggen? Hoe lang staan we dit onszelf als samenleving nog toe? Systematisch ander leven opkweken en weer vernietigen om te eten? Terwijl er genoeg alternatieven zijn, en het voor de aarde veel beter is als we onze vleesconsumptie minimaliseren. Als we ons als beschaving ontwikkelen, zullen we op een dag dan niet doorkrijgen dat dit misdadig is? Jegens de schepping, onze medeschepselen, en onze eigen integriteit. Zoals we nu met het schaamrood op de kaken terugkijken op ons slavernijverleden. Niet langer onverschillig.
Trouwens,wie heeft er nog lekkere vegetarische recepten voor me?